Toruń jak Maroko

  

       W moich chęciach wyłuskiwania pozytywnych wydarzeń zawędrowałem ostatnio do Bydgoszczy. Wirtualnie, w sieci. Poklikałem im nawet w reklamy, aby trochę zarobili. Ta podróż po światłowodach była wynikiem mojej rozmowy z Remigiuszem Zawadzkim (dyrektorem Festiwalu Sztuki Reportażu Camera Obscura). Opowiedział mi o podejściu nowych bydgoskich władz do kultury. Otóż ich „Wybraniec” świadomy tego, że to zagadnienie zna nazbyt powierzchownie, oddał inicjatywę w ręce społeczników. Forum Kultury Bydgoskiej ruszyło do boju. Ich celem po wielomiesięcznych debatach, analizach, badaniach będzie Bydgoski Kongres Kultury. To samo u nas próbował wskrzesić Jarek Jaworski, niestety bez powodzenia. Te bydgoskie działania wpisują się w ogólnopolskie tendencje przywrócenia kulturze należytego miejsca, bo tylko 7% społeczeństwa korzysta z jej dobrodziejstw. Pozostałe 92% ma wyprane mózgi przez Panią Ilonę Łepkowską i Ojca Dyrektora. (Ten jeden procent zagubiony w moich rachunkach, to różni dziwacy ukrywający się w Bieszczadach oraz Jola Rutowicz

i Agnieszka Orzechowska).

           Bydgoskie środowisko twórców, animatorów, dziennikarzy i co najważniejsze –konsumentów kultury przystąpiło do, jak to powiedział szef polskiego Pen Clubu Adam Pomorski, „najważniejszego

i najciekawszego ruchu społecznego od czasów Solidarności.”

           A jak to wygląda w Toruniu, mieście, które chciało w tworze zwanym – Metropolią bydgosko-toruńską uchodzić za miasto „od kultury”? Pan Prezydent powołał jakąś „Radę Gabinetową” stworzoną przez przedstawicieli lokalnego środowiska.  Spotykają się od czasu do czasu przy paluszkach i wodzie mineralnej w zaciszu któregoś z saloników UM i ględzą. Znam kilku z nich

i wszyscy jak jeden mąż zapewniali mnie, że będą reprezentować nas wszystkich – filmowców, poetów, muzyków itd. Tylko jak przychodzi co do czego, to o tym zapominają. Przedstawiają tylko swój partykularny punkt widzenia. No, bo jak mogą znać inne poglądy, skoro nie rozmawiają o tym

z innymi. A jak, niezwykle rzadko to się stanie, to i tak nie słuchają o czym się mówi. Są w stanie przyjąć tylko takie opinie, z którymi sami się identyfikują. I kto ma w takim razie reprezentować zdanie np. mojej ukochanej ekipy czy młodych zapaleńców zza kamery? Rysiu Kruk martwiący się tylko o własne filmy, czy może Kafka Jaworska mającą „jedynie słuszną wizję” przeciwstawną innej „jedynie słusznej wizji” Marka Żydowicza? A może Tomasz Cebo zajęty jak Erich Honecker ratowaniem NRD. Niestety nie ma w tym gronie takich osób jak Piotr Wielgus czy Paweł Kołacz.

               Powołanie tej rady było bardzo sprytnym posunięciem magistratu. Dano rzekomym „reprezentantom” kawałek iluzorycznej władzy i zamknięto ich w saloniku; niech biją pianę. Taki rodzaj demokratycznych zmian modny jest ostatnio w krajach afrykańskich a szczególnie w Maroku, gdzie król Mohammed VI oddał część władzy, przez co uzyskał jeszcze większą władzę pod płaszczykiem demokracji.

A Jola Rutowicz wierzy, że Mice Jackson żyje: „"Myślałam o tym trzy noce, potem podzieliłam wszystko przez dwa i wyszło: Jackson żyje" i ukrywa się gdzie? – w Maroku właśnie.