Przyszłość z trójkątem

Żył sobie Toruń kilka miesięcy dyskusją o sali koncertowej na Jordankach. Najpierw spór był o jej wielkość, potem przydatność, teraz o finanse. A przed nami jeszcze kłótnie o kolor wykładziny, kształt klamek oraz stołki. Chociaż te są już zapewne obsadzone i wybrańcy mają teraz czas, aby się doszkolić w sprawach muzycznych. Z myślą o nich nawet planuje się otworzyć drugą szkołę muzyczną z kursami wieczorowymi. Przyszłych menadżerów kultury par excellence wysokiej, szkolić będą już wtedy emerytowani pracownicy Urzędu Miasta. Ulubieniec Toruńskich Artystów da wykłady z reżyserii operowej, kierownik z Podmurnej pouczy savoir vivre /rękę Carrerasowi przecież uścisnął, to zna się chłop na konwenansach. A jak nie, to w bibliotekach są książki – Protokół Dyplomatyczny -Pietkiewicza, Orłowskiego/. Sam Wódz będzie wykładał o socjotechnice w show businessie. Jak na przykład wcisnąć ludowi, że chwała się jemu należy, a za długi to radni odpowiadają. O cholera, przeszły mnie ciarki, bo pomyślałem, że Benedykt to on jednak nie jest. A jak nie pójdzie na emeryturę? Jak jest wieczny?! A kysz – myśli ponure. Pół życia z Gierkiem a drugie z ……

Jakkolwiek by było, decyzja zapadła. Sala będzie. I to będzie wszystko, co Toruń w dziedzinie kultury może. Trzeba iść kupić wazelinę i zapisać się do tej szkoły, bo tylko artyści umuzykalnieni będą mieli rajskie życie. Ja się zapiszę do triangli z grupy idiofonów/to specjalna klasa dla idiotów/, czyli gdzieś w tyle orkiestry w trójkącik będę napieprzał. I jeszcze zamelduję się gdzieś w Barcelonie lub Paryżu. Takim artystom się przecież nie odmawia.